"Ze worden zo snel groot, geniet ervan!"
Het moet, denk ik, het meest gehoorde zinnetje zijn als je kleine kindjes hebt.
Nooit gedacht dat ik dat zou beamen.
Onze jongste spruit wordt woensdag al 12 jaar.
12 jaar!
2016 bracht het ene na het andere moment waarbij ik 'gedwongen' werd om stil te staan bij het groot worden van mijn kleine jongen.
Al hoort hij dat niet graag...dat van die kleine jongen en al zeker niet in het bijzijn van anderen. ;-)
Het begon al in maart met zijn inschrijving in het humaniora.
Vanaf september gaat hij alleen naar school.
Logisch toch... hoor ik u denken...
Tuurlijk, ware het niet dat ikzelf werk op de tofste basisschool en hij dus al 10 jaar elke dag met mij meegaat naar De Krekel.
Leren loslaten, is niet zo makkelijk als ik dacht. Zeker niet bij de jongste.
Half april deed hij zijn communie en gaven we een onvergetelijk feest om dat te vieren.
We genoten volop maar ook dan stonden we stil bij...
het groot worden.
Met zijn centen ging hij op zoek achter een fiets;
een volwassen mountainbike...lekker stoer!
En weer moest ik slikken.
Dit weekend was er opnieuw een momentje.
Voor zijn verjaardag krijgt hij een gsm, net als zijn zus 3 jaar geleden.
Fier als een gieter keek hij rond, luisterde naar de verkoper en glom hij van trots toen hij zijn gsm eindelijk in handen kreeg.
Later die dag, toen zijn nummer geactiveerd was, belde hij me als eerste op.
Ik vereerd natuurlijk en zo vertederd bij het horen van zijn opgewonden, blije, fiere stem!
En toch weer ... slik!
Kleine jongens worden groot!
Maar als hij dan zo lief komt vragen of ik alsjeblieft een gsm-hoesje wil naaien in een pinguïnstofje,
dan smelt ik
en is hij toch nog steeds mijn kleine jongen. ;-)
En woensdag?
Dan kraken we zeker een flesje
op onze lieve Simon!
(Groot of klein)
Stof: Veritas
Rits: ykk - veritas
eigen patroon