Toen ik dit pinguïnstofje tegen kwam, was ik in de wolken. Dit heeft zo'n hoog Simongehalte. Ik kwam al vaker een pinguïnstof tegen maar vaak kinderachtig of niet mijn stijl. Jammer genoeg was het enkel beschikbaar in het wit. Doeme toch, maar ik kon het niet laten en kocht toch een lapje ;-)
Toen ik later bij stoffen Christine de zwarte versie zag liggen, had ik de rol al snel onder mijn arm... op weg naar de kassa. :-)
Een echte pyjama is niet echt meer aan de orde... niet hip genoeg!
Tja, kleintjes worden groot en dat merk je aan verschillende kleine en grotere zaken.
Het vraagt toch wat aanpassing; vooral voor mij heb ik de indruk. Het is de eerste keer dat ik zo moet wennen aan het loslaten. Volgende week doet hij al zijn communie, even later wordt hij twaalf, mag hij een gsm en voor we het beseffen, zal het tijd zijn voor zijn proclamatie... het afscheid van zijn lagere school. Amai, we zullen het nog maar niet hebben over de start in het secundair ;-)
Maar goed, terug naar het begin.... Ook al is de stof vrij dun toch waagde ik me aan een slaapbroek.
In één van de edities van LMV vond ik de Randy broek. Ik nam Simon zijn maten en kwam uit bij een 146; hij nogal een smalle taille. Ik verlengde de broek voor de zekerheid en daar ben ik wel blij om. De taille zit perfect maar soms ietwat smal aan zijn benen. De volgende keer neem ik een maat groter maar pas ik de tailleband aan. De stof is aan de dunne kant en dat merk je als hij zijn knieën plooit, dan rekt de stof uit en wordt ze wat doorzichtbaarder. Maar om mee te slapen, is hij zeker bruikbaar. Ik maakte de Randy zonder paspel en zonder kleurschakeringen. Wie me beter kent, zal zeker glimlachen. omwille van de herkenbaarheid.
De uitvergroting van de pinguïn is van de hand van Simon. Jaren geleden schilderde hij een canvas en voor zijn eerste communie lieten we hem uitvergroten en printen op een plaat. Een fantastisch aandenken!
